Een mens is een deel van het geheel dat wij universum noemen, een deel , dat
begrensd is door ruimte en tijd.
Hij ervaart zichzelf, zijn gedachten en gevoelens, als iets wat hem van alle anderen
scheidt -
Deze illusie is voor ons als een gevangenis en beperkt ons tot
onze persoonlijke belangen en tot de liefde voor een beperkt aantal mensen.
Uit deze gevangenis kunnen we ons bevrijden door in ons medegevoel
alle levende wezens en de gehele natuur
in haar schoonheid in te sluiten.
Alleen al in het streven ernaar zit een deel der bevrijding
en een grondslag voor onze innerlijke zekerheid.
Albert Einstein wetenschapper van de 20e eeuw.
Die ene toon die je laat klinken, zal wegsterven als je niet op haar reageert.
Doe je dat wel dan zal blijken
welke muziek zij in zich draagt.
Bij de gratie van de STILTE
Is er dan die tonen reeks.
Waarbij Harmonie zich wel laat vinden in dat oneindige moment.
Hendrik J.M. Planting
filosoferen
1
En dan......, ontstaat er bij toeval een klank een trilling of een rimpeling vanuit dat oneindige alles is gelijk aan niets.
Een allereerste beweging dat niet zonder tijdruimte kan, tijdruimte dat oneindig voor handen is
Hoe en waarom blijft voorlopig nog geheim.
Gaat de theorie over de oerknal wel over een knal ?
Hoe dan ook er ontstaat een permanent scheppend principe
van primaire atomaire bouwstenen, atomen die door een sub atomair Higgsdeeltje, massa krijgen en zich verder gaan ontwikkelen tot een gigantische complexiteit.
Voor een blad van een boom bijvoorbeeld,
die zijn gelijke niet kent, want een boom
kloont z'n blaadjes niet.
Maar ook voor wat plaats vindt tussen kop en staart,
of een berg dat veel tijdruimte nodig heeft.
Alles wat zich in tijdruimte openbaart, kan alleen onderweg zijn.
Stilstand is onmogelijk in tijdruimte en gaat wellicht terug naar het oneindige alles is gelijk aan niets.
En dan ook......., is er leven tussen geboorte en dood, leven dat in principe illusionair onstoffelijk is, en in tijdruimte materie afhankelijk.
Denken daarover strand in een paradox van kiezen, geloven in wat is bedacht en geschreven en als zodanig weer waar wil zijn.
Maar ook ongenuanceerd denken dat schijn veiligheid genereert.
Waarheid waarvoor je zelfs sterven en vernietigen wil
met hoogmoed, wapens, macht, onwetendheid.
Maar waarheid en schijn waarheid zijn mee onderweg en voorwaardelijk. Waarheid is per definitie dus relatief.
Leven in vrede, je met open denkbeelden deel voelen van
de ondoorgrondelijke wonderlijke werkelijkheid.
Moet kennelijk nog worden geleerd. (zie tekst Einstein links)
Ontmoeten en delen geven het permanent scheppende principe ruimte om positieve ontwikkeling te genereren.
Maar uiteindelijk is de mensheid overgeleverd
aan de overgebleven verantwoordelijkheid die we zelf, binnen de vrije wil, moeten hanteren binnen een samenleving van ver uiteen liggende belangen.
Moet een oorlog worden voorbereidt
om vrede te creëren en te handhaven ?
Is het leven dan eigenlijk van de duivel en de dood van god ?
Of anders gezegd de verleiding ten opzichte van de absolute stilte ?
Is alles toeval ?
Rest nog te geloven in wat nog komen moet, of kan. Sophie
Een gedachtegang over oneindig en eindig. En...... was er wel een oerknal ?